Onze Taal is ooit opgericht om ‘ons’ (het Nederlands) te ontdoen van alle, die vreselijke ‘Duitsigheden’ die het Nederlands verontreinigden. Er bestond al een taalclub die zich druk/zorgen maakte om het Nederlands, het ANV, maar die maakte zich vooral druk om het onnodige Frans in het Nederlands en had kennelijk minder oog voor het onnodige Duits.
Eind vorige eeuw (1998) vond de oprichting van de stichting Nederlands plaats, die zich druk maakte om al dat overbodige Engels dat het Nederlands bezoedelden en over de taalverdringing die in het Nederlandse taalgebied plaatsvond. Onze Taal wenste zich daar niet mee bezig te houden. De belangrijkste taak van die vereniging was het in stand houden van het maanblad Onze Taal, vond de voorziiter van die club destijds. Nadien lijkt Onze Taal zich losgemaakt hebben van de knellende (?) banden van verdediger van het Neerlands.

Inmiddels is de stichting Nederlands opgeheven. Er bestaat nog een stichting Taalverdediging, maar die laat de laatste tijd niet veel meer van zich horen. ANV gaat onverdroten zijn ietwat elitaire, eigen weg. Onze Taal bestaat nog steeds en lijkt, heel voorzichtig, ook ontdekt te hebben dat zelfs Nederlanders zich druk kunnen maken over het (al dan niet) verdwijnen van hun taal. Van al weer een tijdje terug (23 april) uit Taalpost, een gratis uitgave van de vereniging voor de liefhebber:

Vrij van Engels