Het ‘naamplaatje van het EGa in Amsterdam (afb: WikiMedia Commons)
Als je tegenwoordig vertegenwoordigers van de EU op de tv ziet dan spreken die allemaal Engels, of het nou Von der Leyen is, of Timmermans, of Borell. Ooit hebben de leden van de Europese Gemeenschap als EEG en zijnhaar voorgangers afgesproken dat de talen van de deelnemende landen ook de officiële talen van de Gemeenschap (en later Unie) zijn. In de praktijk bleek dat alles behalve waar te zijn. Sommige talen bleken officiëler te zijn dan andere talen. Ga maar eens naar de webstekken van de verschillende EU-organisaties. Bij Nederlands, en waarschijnlijk veel andere EU-talen, wordt je vaak afgescheept met Engels en wat andere ‘grote’ EU-talen of soms zelfs alleen maar met Engels.
Kennelijk is die taalgelijkschakeling ook doorgevoerd in de mondelinge communciatie. Wordt het niet eens tijd dat de oorspronkelijke gedachte nieuw leven wordt ingeblazen? Als dat, om praktische redenen, ‘onhaalbaar’ zou zijn, waarom kiezen we dan niet voor een taal die niet aan een land gebonden is, maar voor de taal van een wegloper?
Na een hoop gezijk (ja, gezijk en geen gezeik want dat is een spellingsmisser; as) is het Verenigd Koninkrijk uit de EU gestapt, maar hoe zit het met de taal van het VK, het Engels? Die lijkt zich sterker in de ‘rest van ‘Europa’ te nestelen dan ooit. In de nieuwsbrief van Taalverdediging stond daar een mooi verhaal over. Ik hoop niet dat de stichting het erg vindt dat ik het artikel overneem.