Ik hoorde minister Jetten laatst op tv endjzieoo’s zeggen, Wit-Rusland blijkt Belarus te moeten heten (van wie?), Chinese universiteiten krijgen een Engelse naam en films uit niet-anglosaksische landen eerder een Engelse dan de eigen titel. Er lijkt zoiets als talige correctheid te bestaan of is het gewoon laksheid of regelrechte domheid?

Het reclamefenomeen Bart de Graaff (“Zeg maar nee, dan krijg je er twee.”) noemde zijn omroep Bart’s Neverending Network, in afko bie-en-en. Dat blijft ook iedereen braaf zeggen, al is aan die afkorting niet te zien dat die staat voor twee Engelse woorden. Correct zou dan ook moeten zijn bee-enen (want Bart is niet ineens genaturaliseerd tot Engelsman). Engelstaligen, vooral die in de VS, hebben er geen moeite mee. Die verengelsen alle namen, aanduidingen, instellingen en uitspraken.
In Nederland worden niet-Engelse films steevast voorzien van een Engelse naam, waar voorheen in Nederland buitenlanse films door de bioscopen altijd van een Nederlandse titel werden voorzien, evenals, overigens, nog steeds gebeurt met vertaalde boeken.
Er zou wat voor te zeggen zijn om de namen van films in de oorspronkelijke taal te laten staan, maar het is vrij bezopen dat daar een Engelse titel voor wordt gebruikt. Maak er dan Nederlands van. De fraaie Deens/Zweedse serie Bro(e)n, de brug, werd heel dommig the Bridge genoemd. Zou de maker de uitzender verplichten die Engelse titel te gebruiken? Dat lijkt me niet.
Allerlei buitenlandse series op tv kregen tot voor kort een Nederlandse titel zoals Schone schijn voor Holding up the appearances, maar dat is inmiddels ook al verleden tijd. In Vlaanderen is het niet anders.

Bijzonder ergerlijk is het als buitenlandse actiegroepen en instellingen in niet-anglosaksische landen steevast een Engelse naam krijgen. Je krijgt daardoor de indruk dat de correspondent ter plaatse de taal niet spreekt en zich, als een goed Nederlander betaamt, van het Engels bedient. Soms verraadt zo’n correspondent/verslaggever zich door zijn gesprekpartner(s) te complimenteren met haarzijn goede Engels. In dit geval heeft dat Engels echter zeer waarschijnlijk niets met talige correctheid te maken. De correspondent/verslaggever is de plaatselijke taal niet machtig en dat lijkt me minstens zo kwalijk.

EU

Een speciale vermelding in deze verdient de Europese Unie. Op papier zijn in de EU alle talen gelijk, maar sommige talen zijn gelijker dan andere talen. Bijzonder vreemd is dat een van die ‘uitstekende’ talen het Engels is, de taal van het Verenigd Koninkrijk dat de EU na veel geharrewar en gedoe verlaten heeft. Achter mevrouw Von der Leyen kun je op tv de EC-voorzitter vaak zien voor een blauw bord met sterren waarop in twee talen staat waar ze voor staat/zit (De Europese Commissie): in het Frans en het Engels. Eigenaardig.

Nog veel lulliger is dat kranten over die Unie met zijn taalgelijkheid vrijwel uitsluitend Egelse benamingen van verordeningen (‘wetten’), richtlijnen en voor instellingen geeft. De AVG, algemene verordening gegevensbescherming, is daarop een uitzondering. Zouden ze bij de media en onze rijksoverheid niet weten dat die dingen ook een Nederlandse benaming hebben?

Ook hier is echter geen sprake van talige correctheid. Deze verengelsing van de EU in de lage landen is eerder kenmerkend voor het slaafse taalgedrag van veel Nederlandstaligen en, dus ook, van organisaties, overheden en zeker bedrijven. En weet je van bela betekent? Ja hoor, het is te voor de hand liggend (wit in het Russisch is белый, zegt Google T, in het Wit-Russisch Бела). Dus wat is er mis met Wit-Rusland?