Een deel van de voorpagina van het Cultuurkatern van NRC van 6 oktober 2022
De NRC vandaag. Daar wordt je niet vrolijk van als je naar de staat en de bejegening van de, onze taal kijkt. Ja de krant is in het Nederlands gesteld, maar het Engels wordt er steeds normaler….Op bladzij 15 een verhaal over het lerarentekort in Frankrijk in een fotobijschrift: Théo Bouveret heeft een master in international business. Nu weet ik wel dat de Europese universiteiten het noodzakelijk hebben gevonden hun titulatuur te veramerikaansen, maar dat international business. Is dat een wetenschap? Internationaal ondernemen. Moet dat Engels de onnozelheid, waardeloosheid van die ‘studie’ maskeren?
Pagina 17 kopt met de Graandeal. De deal is niet meer te ontlopen. Alles wordt ‘gedeald’ van Europa tot de oorlogen en het milieubeleid. Akkoorden, afspraken en overeenkomsten worden niet meer gesloten/gemaakt. Deal is lekker kort, zul je de koppenmakers horen zeggen, maar waarom noemen we in Nederland vermaak, vertier, amusement vrijwel altijd entertainment? Omdat dat zo kort is?
We gaan verder. Op bladzijde 19 heeft Hubert Smeets het over human resources management, de nogal denigrerende term voor het aloude personeelszaken (mensen als hulpbron). Met Smeets is verder niks mis. Hij is een van de betere commentatoren in die krant, maar waarom gebruikt hij deze on(m)ogelijke uitdrukking?
Op de achterpagina wordt de lof gestoken over de leesbegeerte van jongeren. “Tieners zijn dol op Engelse romans”. Dat valt alles bij elkaar toch best mee?
We stappen nu over op de Cultuurkatern. Op C2 (de C van cultuur) gaat het al los. In Amsterdam schijn je een Design in Motion-festival te hebben met kunst op billboards, zoals een kop vertelt. De kop boven het stukje van Ellen D. is Ticket. Kunstenaars geven hun kunststukken tegenwoordig vrijwel altijd een Engelse naam, zo ook Marijke van Warmerdam die in Landhuis Oud Amelisweerd wordt gefêteerd met een tentoonstelling: Then, now and then.
‘Kunst moet eigenlijk vermaak zijn’ staat boven een vraaggesprek (er staat ‘natuurlijk’ interview) met Timon Hagen. Dat klinkt nog bemoedigend, maar de brave man heeft een boekje geschreven dat de titel heeft Art Thread From A-Z. Do I need to say more?.
We zijn overigens al op C11 aangekomen. Zeur ik niet een beetje te veel? ‘De vrouw die honden te eten gaf’, is toch weer gewoon in het Nederland? Van de zeven kort besproken tv-uitzendingen (tips?) zijn er dan weer drie in het Engels; twee films en documentaire. Een is Duits.
Economiekatern
De economiekatern begint veelbelovend met de gekrompen dienstregeling van NS volgend jaar, maar daarnaast staat weer een aankondiging van een artikel over kunstvlees (?): Vegan steak. Op bladzij E9 zegt iemand dat de spreadsheets in de ouderenzorg dominant zijn, naast een reclame van een Pi loungestoel van Puik Design.
Ik weet wel dat de redactie niet verantwoordelijk is voor de reclameuitingen, maar zo’n tekst haakt toch aan het oog. De krant heeft trouwens een webwinkel. Dat is mooi, maar wat die aanbiedt heeft maar al te vaak een Engelse naam. Het viel me nog mee dat het rapport van Remkes over het stikstofprobleem (dat ons land al ruim veertig jaar bezighoudt) een Nederlandse titel kreeg, maar dat heeft niks met de NRC te maken.