Ik heb net het boek van Nico Dros (“Willem die Madoc maakte”) gelezen of eigenlijk beluisterd. Probleem bij zo’n luisterboek is dat je de namen soms niet goed hoort. Heet die graaf nou Ingmar, Hingmar of Inkmar en waar ligt Roc du(e) Comte of is het toch Roche? Toen ik het boek uitbeluisterd had zocht ik op het web naar meer zekerheid ov4r die namen en kwam de Madoc-leesclub op hebban.nl tegen. Een prettige verrassing waar, zo is de eerste indruk, zeer verstandig over boeken wordt gesproken.
Nou denk je dat een webstek voor lezers en mensen die van Nederlandse boeken houden wat zorgvuldiger met de taal omgaat dan stekken voor de niet-lezende mensheid, maar dat valt tegen. Ik stoorde me eerst al lichtelijk aan het woord ‘spoiler’. Volgens vindpunt.nl zou dat ‘pretbederver’ of ‘verklapper’ kunnen zijn. Maar goed, wat ik las over “Willem die Madoc maakte” vormde een prettig tegenwicht voor dit misstapje.
Later toen ik de stek wat beter bekeek bleek hoe heftig het Engels zich kennelijk in het Nederlandse deel van de webwereld heeft binnengedrongen. In het colofon onder aan de pagina sterft het van het onnodige Engels: reading challenge, giveaways (geschenken?), newsroom, privacy statement enz. Dat is wat jammer van een in opzet mooi initiatief. Dat vergalt een beetje mijn leesplezier….